معنی حق طلب در لغت نامه دهخدا

آنکه حق طلبد. آنکه جویای حق باشد

معنی حق طلب در فرهنگ واژه مترادف متضاد

حق خواه، حق جو، حق پژوه، حقیقت پژوه، حقیقت جو

معنی حق طلب - جستجوی لغت در جدول جو

حق طلب

لغت نامه دهخدا

حق طلب

فرهنگ واژه مترادف متضاد

حسن طلب

در ادبیات در فن بدیع طلب کردن چیزی از کسی با زبان شیرین و کلمات دلنشین که در مخاطب اثر کند و صورت الحاح و گدایی نداشته باشد، برای مثال شاها ادبی کن فلک بدخو را / گر چشم رسانید رخ نیکو را ی گر گوی خطا کرد به چوگانش زن / ور اسب خطا کرد به من بخش او را (امیرمعزی - ۶۹۱)، براعه الطلب، ادب السؤال

در ادبیات در فن بدیع طلب کردن چیزی از کسی با زبان شیرین و کلمات دلنشین که در مخاطب اثر کند و صورت الحاح و گدایی نداشته باشد، برای مِثال شاها ادبی کن فلک بدخو را / گر چشم رسانید رخ نیکو را ی گر گوی خطا کرد به چوگانش زن / ور اسب خطا کرد به من بخش او را (امیرمعزی - ۶۹۱)، براعه الطلب، ادب السؤال

فرهنگ فارسی عمید

بی طلب

(طَ لَ)

مرکّب از: بی + طلب، بدون خواهش. بی اذن. بی اجازت. (ناظم الاطباء)، رجوع به طلب شود

لغت نامه دهخدا

حسن طلب

(حُ نِ طَ لَ)

طلب کردن چیزی را از کسی به کنایت و اشارت پاکیزه، به صورتی که قبح سؤال ظاهر نشود. چنانکه ستودن چیز کسی را پیش مالکش. (غیاث اللغات) (آنندراج). و رجوع به مرآت الخیال ص 118 و نیز رجوع به ترکیبات حسن شود

لغت نامه دهخدا

قطلب

(قَ لَ)

درختی است که در کوههای شام بسیار میروید. برگهائی باریک و نرم و سخت سرخ دارد و دانه های آن چون انگور سبز است و هرگاه برسد چون یاقوت سرخ بود و بوی آن خوش است و طعم آن شیرین و هرگاه جویده شود تفالۀ آن چون کاه گردد. یکی آن قطلبه است. (اقرب الموارد از ابن بیطار)

درختی است که در کوههای شام بسیار میروید. برگهائی باریک و نرم و سخت سرخ دارد و دانه های آن چون انگور سبز است و هرگاه برسد چون یاقوت سرخ بود و بوی آن خوش است و طعم آن شیرین و هرگاه جویده شود تفالۀ آن چون کاه گردد. یکی ِ آن قطلبه است. (اقرب الموارد از ابن بیطار)

لغت نامه دهخدا